جوی که از کوهسار به دریا می رود

راه را، سنگ به سنگ ، لمس می کند

باران به هر کچا که ببارد تر می کند:

از بالاترین گرفته تا پست ترین را،

از سخت ترین تا نرم ترین را

و از خشک ترین تا نمورترین را.

چه بی دریغ است آب .همه را تری وپروردگی می بخشد .

ورای رد وقبول است ، حتی ورای گزینش .

در او نه خواهشی هست و نه کشاکشی . کاری می کند ، همین

"ری گریگ "